Ο κανονισμός αναφέρεται σε μέλη, τόσο στην ανάλυση, όσο (και κυρίως) στην όπλιση. Όσο ‘ακριβείς’ μέθοδοι στατικής και δυναμικής ανάλυσης, με επιφανειακά ή χωρικά πεπερασμένα στοιχεία και αν χρησιμοποιούνται, τα αποτελέσματα (ροπές-τέμνουσες) θα πρέπει να επι-στρέφονται στα κατάλληλα μέλη, ώστε να είναι εφικτή η διαστασιολόγηση της πλάκας σε κάμψη. Ως κατάλληλο μέλος μπορεί επίσης να θεωρηθεί και μία λωρίδα πλάκας, στον κε-ντροβαρικό άξονα της οποίας υπολογίζονται ροπές-τέμνουσες με άθροιση των κατάλληλων τάσεων των πεπερασμένων στοιχείων της. Η θεώρηση σκελετού με δοκούς ικανού ύψους, ώστε να προσφέρουν σημαντική δυσκαμψία στα πλαίσια, μας παρέχει ένα ξεκάθαρο φορέα με μέλη, ο οποίος είναι αξιόπιστος τόσο για την ανάλυση, όσο και για τη διαστασιολόγηση.
Από τις τρεις παραπάνω διερευνήσεις συμπεραίνουμε ότι η παραδοχή γραμμικών μελών για πλαίσια και η θεώρηση ανεξάρτητης λειτουργίας πλακών είναι αποδεκτή και αποτελεί, υπό συνθήκες, μία αρκετά αξιόπιστη λύση. Στις επιλύσεις με πεπερασμένα, πρακτικά η συνήθως αποδεκτή παραδοχή στήριξης των πλακών είναι αυτή της (σχεδόν) μηδενικής δυστρεψίας τους, της αρθρωτής τους στήριξης επί των δοκών και των υποστυλωμάτων και της μονολιθι-κής τους στήριξης επί των τοιχίων. Ανεξάρτητα από τη μέθοδο υπολογισμού, θα πρέπει να τη-ρούνται με επιμέλεια οι ελάχιστες κατασκευαστικές διατάξεις του κανονισμού σχετικά με τον ελάχιστο (δευτερεύοντα, αρνητικό) οπλισμό των πλακών.