Θερμομόνωση

<μελέτη: bkΙnsulationGR>

Όταν η θερμομόνωση του κτιρίου ενσωματώνεται στο εξωτερικό ή στο εσωτερικό κέλυφος του κτιρίου και είναι ανεξάρτητη της κατασκευής του σκελετού, η λύση είναι ξεκάθαρη και κυρίως αποτελεσματική. Σε περίπτωση όμως που η θερμομόνωση τοποθετείται στην εξωτερική ή την εσωτερική επιφάνεια του σκελετού σαν μέρος της συνολικής θερμομόνωσης, π.χ. στις περιπτώσεις κτιρίων με τοίχους από οπτοπλινθοδομή, κατά τη διάρκεια κατασκευής του σκελετού, δημιουργούνται θέματα αναπόφευκτων θερμικών γεφυρών, αλλά και κατασκευαστικά θέματα αντισεισμικής συμπεριφοράς.

Η θερμομόνωση στις οπτοπλινθοδομές πλήρωσης του σκελετού, τοποθετείται κατά κανόνα στο εσωτερικό των οπτοπλινθοδομών

Ένας ενδεικτικός οπλισμός στα σενάζ είναι: συνδετήρες Ø6/150 και 2 έως 4 ράβδοι Ø10 (ανάλογα με το πλάτος του σενάζ) τόσο πάνω, όσο και κάτω, ενώ ο χάλυβας μπορεί να είναι ποιότητας B500_A.

Ο πιο πρακτικός τρόπος αγκύρωσης των ράβδων των σενάζ μέσα στις κολόνες είναι με τη δημιουργία οπών στο σόκορο των κολονών και την εμφύτευση με ρητινούχες κόλες ράβδων αναμονών

Ο τοίχος πάχους 120 mm σε σχέση με τον τοίχο πάχους 90 mm, έχει τα μειονεκτήματα του μεγαλύτερου κόστους, μεγαλύτερου βάρος και του περιορισμού της αντίστοιχης διάστασης του χώρου κατά 120-90=30 mm. Έχει όμως τα πλεονεκτήματα του καλύτερου σφηνώματος, της μεγαλύτερης θερμοχωρητικότητας (στη στρώση προς το εσωτερικό του χώρου) και της δυνατότητας διέλευσης των ηλεκτρολογικών σωληνώσεων.

Ένας απλός τρόπος δημιουργίας καναλιού στις παρειές δοκών και κολονών, είναι η χρησιμοποίηση τάβλας ή λωρίδας εξηλασμένης πολυστερίνης πάχους 20 και ύψους 100 mm.

Μια βέλτιστη τεχνικά λύση είναι η χρήση θερμομονωτικών πάχους 30 mm στις κολόνες, 50 mm στις δοκούς και η οπτοπλινθοδομή να κτίζεται εξωτερικά στο πάχος των 120 mm.

Όταν η θερμομόνωση σε κάποιον όροφο δεν είναι αναγκαία και καταργηθεί, π.χ. στην pilotis ή στο υπόγειο, χρειάζεται προσοχή στην αντιμετώπιση του θέματος που δημιουργείται με το «ζύγισμα» των κολονών του υπερκείμενου ή/και του υποκείμενου ορόφου, ώστε να μην πέφτει η μία κολόνα εκτός περιμέτρου της άλλης. Στην εικόνα τα 2 υποστυλώματα έχουν συνολική διατομή 400/400, το υπερκείμενο όμως έχει διατομή σκυροδέματος 370/370 και θερμομόνωση πάχους 30 mm.

Το μειονέκτημα αυτού του τρόπου είναι η εκκεντρότητα των κολονοσιδήρων
και η ανάγκη χρήσης έντονων παρακάμψεων (μπουκαλών),
με όλη την κατασκευαστική δυσκολία που αυτό συνεπάγεται.

Μειονεκτήματα: Κατασκευαστική προσοχή και πιθανές αρχιτεκτονικές επιπλοκές
λόγω δημιουργίας δοντιού

Μειονεκτήματα: Μεγάλο πάχος σκυροδέματος χωρίς κύριο οπλισμό. Το πρόβλημα μετριάζεται με τη χρήση επιδερμικού οπλισμού, ενώ λύνεται με τη χρησιμοποίηση πλέγματος, όταν αυτό συνδυάζεται με τα τοιχεία του υπογείου.