φz,0: η ελαστική γωνιακή παραμόρφωση τη χρονική στιγμή t=0
φz,∞: η γωνιακή παραμόρφωση τη χρονική στιγμή t=∞
Η γωνία στροφής της στηρίζουσας δοκού b1 στο σύστημα xyz (φz,0) θα ισούται με τη γωνία στροφής της στηριζόμενης δοκού b2 στο σύστημα x’y’z’ (φy’,0), δηλαδή θα ισχύει ότι φz,0=φy’,0.
Η γωνία στροφής φz,t της στηρίζουσας δοκού b1 θα αυξάνεται με την πάροδο χρόνου t, λόγω ερπυσμού. Καθώς ισχύει πάντοτε φy’,t=φz,t, θα αυξάνεται και η ισοδύναμη γωνία φy’,t της στηριζόμενης δοκού b2. Κατά συνέπεια, θα μειώνεται η ροπή κάμψης M και η ισοδύναμη ροπή στρέψης MT, καθώς ισχύει πάντοτε MT=M. Σε μία χρονική στιγμή t=∞, το σύστημα θα ισορροπήσει σε γωνία φy’,∞=φz,∞, η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τη γωνία φy’,hinged. Η φy’,hinged αντιστοιχεί στην εφαπτομένη της ελαστικής γραμμής της στηριζόμενης δοκού b2 στο αριστερό άκρο, όταν η στήριξη εκεί μεταπέσει σε άρθρωση (MT=M=0).
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο κανονισμός [EC2, §5.3.2.2(2)] επιτρέπει να λαμβάνεται γενικά αρθρωτή στήριξη τόσο στις στηρίξεις δοκών, όσο και στις στηρίξεις πλακών. Σε αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο ερπυσμός, ή ενεργή δυσκαμψία ίση με ένα μικρό ποσοστό (π.χ. 10%) της πλήρους ελαστικής.
Η θεώρηση μηδενικής δυστρεψίας δίνει λύση στην περίπτωση της αμφιέρειστης στηριζόμενης δοκού. Στην περίπτωση του προβόλου όμως, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι ο ισοστατικός φορέας μετατρέπεται σε μηχανισμό με το μηδενισμό της στροφής και τη μετατροπή της πάκτωσης σε άρθρωση.
Η θεώρηση ενεργής δυστρεψίας ίσης με το 1% της ελαστικής δίνει σωστή ένταση και στους δύο φορείς και κατ’ επέκταση σε όλα τα είδη φορέων.